CLOMIPRAMINE

1 tabl. powlekana zawiera 10 mg lub 20 mg chlorowodorku klompiraminy. 1 tabl. powlekana o przedłuzonym uwalnianiu zawiera 75 mg chlorowodorku klompiraminy.

Leczenie stanów depresyjnych o różnych przyczynach i objawach, np. depresji endogennej, reaktywnej, nerwicowej, organicznej, maskowanej oraz inwolucyjnych postaci depresji; depresji związanej ze schizofrenią oraz zaburzeniami osobowości; zespołów depresyjnych związanych z podeszłym wiekiem, w przebiegu przewlekłych stanów bólowych i przewlekłych schorzeń somatycznych. Leczenie zespołów natręctw, fobii, przewlekłych stanów bólowych oraz moczenia nocnego u dzieci (powyżej 5 lat, pod warunkiem wykluczenia przyczyn organicznych).

Należy zachować szczególną ostrożność stosując preparat u pacjentów z: napadami padaczkowymi, nieregularnym biciem serca, chorobami układu sercowo-naczyniowego, a zwłaszcza o zaburzeniami rytmu serca i niewydolnością układu krążenia, schizofrenią, jaskrą, chorobami wątroby i guzami rdzenia nadnerczy (może wystąpić przełom nadciśnieniowy, chorobami nerek, chorobami krwi, utrudnionym oddawaniem moczu (np. w przypadku chorób gruczołu krokowego), nadczynnością tarczycy, częstymi zaparciami, nadużywających alkoholu, padaczką i innymi czynnikami sprzyjającymi wystąpieniu drgawek (uszkodzenia mózgu o różnej etiologii, przyjmowanie neuroleptyków, zaprzestanie przyjmowania leków przeciwdrgawkowych, alkoholowy zespół odstawienny). Ważne jest, aby regularnie oceniać efekty leczenia, co pozwala na dostosowanie dawki leku i zmniejszenie możliwości występowania działań niepożądanych. Należy zalecić pobranie krwi do badań laboratoryjnych oraz zmierzyć ciśnienie krwi i zbadać czynność serca przed leczeniem i w czasie leczenia. U pacjentów cierpiących na zaburzenia lękowe, wyraźniejsze objawy lęku występują na początku leczenia i ustępują zazwyczaj w ciągu dwóch tygodni. Donoszono o epizodach manii lub łagodnych stanów maniakalnych w trakcie fazy depresyjnej u pacjentów z chorobami psychicznymi z grupy cyklofrenii. W takich przypadkach może być konieczne zmniejszenie dawki preparatu lub jego odstawienie i podanie pacjentowi środka przeciwpsychotropowego. Z chwilą ustąpienia tych objawów, w razie potrzeby, można ponownie rozpocząć leczenie małymi dawkami. Lek może zwiększać ryzyko wystąpienia próchnicy zębów (należy regularnie kontrolować stan uzębienia), oraz powodować zwiększoną wrażliwość skóry na światło słoneczne. Należy unikać bezpośredniego działania światła słonecznego. Pacjenci w podeszłym wieku wymagają mniejszych dawkę leku, a działania niepożądane pojawiają się częściej. Nie zaleca się podawania leku dzieciom. Preparat może powodować senność, mniejszą zdolność koncentracji i ostrości widzenia. W takim przypadku nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać urządzeń mechanicznych ani wykonywać czynności, które wymagają dużej koncentracji uwagi. Picie alkoholu może nasilić senność. Preparat może powodować u niektórych osób senność i mniejszą zdolność koncentracji, jak również powodować zmniejszenie ostrości widzenia. W przypadku zaobserwowania takich objawów, nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać urządzeń mechanicznych ani wykonywać czynności, które wymagają dużej koncentracji uwagi. Picie alkoholu może nasilić senność.

Zwykle nie wymagają interwencji lekarza i mogą ustąpić w czasie leczenia. Najczęściej: uczucie senności, zmęczenie, zawroty głowy i bóle głowy, niepokój, suchość błon śluzowych jamy ustnej, zmniejszenie ostrości widzenia, kołatanie serca, nudności oraz nadmierne wydzielenia potu. Na początku leczenia preparat może nasilać uczucie lęku. Mogą również wystąpić: zaburzenie koncentracji, zaburzenia snu, drżenie, zwiększenie masy ciała, wzmożony apatyt, zaburzenia seksualne, zaburzenia smaku oraz dzwonienie w uszach. Może być konieczna interwencja medyczna gdy wystąpi: żółtaczka, odczyny skórne (swędzenie lub zaczerwienienie), gorączka i ból gardła, zaburzenia równowagi, ból oczu, silny ból brzucha, osłabienia siły lub sztywność mięśni, skurcze mięśni, trudności w oddawaniu moczu, obrzęk piersi oraz mlekotok, szybki lub nieregularny rytm serca (przyspieszenie rytmu serca, kołatanie), trudności w mówieniu, splątanie lub majaczenie, omamy, napady drgawkowe.

Dawkowanie i sposób podawania powinny być dobrane indywidualnie i dostosowane do stanu pacjenta. Depresja, zespoły natręctw i fobie: Leczenie należy rozpocząć od 1 tabl. 25 mg 2-3x/dobę lub 1 tabl. 75 mg/dobę (najlepiej wieczorem). Dawkę dobową należy zwiększać stopniowo do 4-6 tabl. po 25 mg lub 2 tabl. 75 mg podczas pierwszego tygodnia leczenia. W ciężkich przypadkach, dawkę można zwiększyć maks. do 250 mg/dobę. W momencie osiągnięcia wyraźnej poprawy, należy dostosować dawkę dobowa do wielkości dawki podtrzymującej, zwykle około 2-4 tabl. 25 mg lub 1 tabl. 75 mg. Napady lęku, agorafobia: leczenie należy rozpocząć od 1 tabl. 10 mg/dobę (jeśli to możliwe w skojarzeniu z lekiem z grupy benzodiazepin). Dawkę należy stopniowo zwiększać, aż do osiągnięcia zadowalającego stanu klinicznego, jednocześnie wycofując stopniowo benzodiazepinę. Dawka dobowa wynosi 25-100 mg. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 150 mg/dobę. Zaleca się, aby leczenia nie przerywać przez co najmniej 6 m-cy. W tym okresie należy stopniowo zmniejszać dawkę podtrzymującą. Przewlekłe stany bólowe: 10-150 mg/dobę, uwzględniając równocześnie leki przeciwbólowe. Osoby w podeszłym wieku: Leczenie należy rozpocząć od 1 tabl. 10 mg/dobę. Następnie dawkę zwiększa się stopniowo tak, aby dawkę optymalną 30-50 mg/dobę osiągnąć po około 10 dniach. Dawkę tę należy utrzymywać przez cały okres leczenia. Moczenie nocne: dobowa dawka początkowa dla dzieci w wieku 5-8 lat wynosi 2 tabl. 10 mg; 9-12 lat od 1-2 tabl. 25 mg; starsze dzieci: 1-3 tabl. 25 mg. Większe dawki należy stosować u tych pacjentów, u których nie nastąpiła pełna odpowiedź na leczenie w ciągu 1 tyg. Tabl. powlekane powinny być podawane w postaci pojedynczej dawki po posiłku wieczornym. W przypadku dzieci moczących się we wczesnych godzinach nocnych część dawki należy podać wcześniej (około godziny 16.00). Po osiągnięciu wymaganej odpowiedzi klinicznej, leczenie należy kontynuować (przez 1-3 m-cy), a dawkę stopniowo zmniejszać. Brak danych stosowania preparatu u dzieci poniżej 5 lat. Tabl. powlekane powinny być połykane w całości i popijane dużą ilością płynu. Tabl. powlekane o przedłużonym uwalnianiu można przedzielić na pół, nie należy ich rozgryzać.

Lek może być stosowany w okresie ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Matkom leczonym preparatem zaleca się, aby nie karmiły piersią.

tabletki powlekane - 30 szt. tabletki retard - 20 szt.

N06AA

Nadwrażliwość na składniki preparatu lub na inne trójcykliczne leki przeciwdepresyjne.
Przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych z grupy inhibitorów MAO oraz okres 14 dni przed rozpoczęciem lub po zakończeniu leczenia inhibitorami MAO. Równoczesne podawanie selektywnych, odwracalnych, inhibitorów MAO-A. Niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego.

* Alkohol,
* inne leki przeciwdepresyjnych,
* leki uspokajające,
* barbiturany,
* leki przeciwpadaczkowe,
* przeciwzakrzepowe przeciwastmatyczne, przeciwalergiczne i leki stosowane w chorobie Parkinsona (klomipramina nasila ich działanie),
* cymetydyna i neuroleptyki (zwiększają stężenie preparatu we krwi),
* metylfenidat,
* doustne leki antykoncepcyjne i estrogeny (hamują metabolizm preparatu) ,
* leki moczopędne,
* leki wpływające na ciśnienie krwi lub czynność serca (osłabiają działanie klomipraminy),
* preparaty tarczycy.

Zwykle w ciągu kilku godzin pojawiają się: nasilona senność; zaburzenia koncentracji uwagi; szybki, wolny lub nieregularny rytm serca; niepokój ruchowy i pobudzenie; utrata koordynacji mięśniowej i sztywność mięśni; skrócenie oddechu; napady drgawkowe, wymioty, gorączka. Przedawkowanie jest szczególnie niebezpieczne u małych dzieci.