GLICLAZIDE

Doustny środek hipoglikemiczny II generacji z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Zwiększa wydzielanie insuliny przez komórki b wysp trzustkowych. Przywraca wczesny wyrzut insuliny, uwrażliwiając głównie narządy docelowe dla insuliny (zwłaszcza wątrobę). Zmniejsza glikoneogenezę wątrobową, hamuje uwalnianie glukozy z wątroby. Zwiększa wrażliwość tkanek obwodowych na insulinę. Posiada właściwości antyagregacyjne, hamuje aktywność fibrynolityczną śródbłonka naczyń. Jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego.

1 tabl. zawiera 80 mg gliklazydu.

Cukrzyca typu 2, nie wyrównana stosowaniem odpowiedniej diety.

Hipoglikemia (rzadko długotrwała). Nieznacznie nasilone reakcje skórne w postaci rumienia, świądu, pokrzywki, wysypki pęcherzowej, rumienia wielopostaciowego. Nudności, wymioty, sporadycznie uszkodzenie wątroby objawiające się żółtaczką zastoinową. Bardzo rzadko zaburzenia w składzie krwi (niedokrwistość, leukopenia, małopłytkowość, granulocytopenia). Zaburzenia te są zwykle przemijające.

Ustala się indywidualnie w zależności od przebiegu choroby. Zwykle leczenie rozpoczyna się od dawki 40-80 mg raz dziennie. Przy braku wyrównanego stężenia glukozy we krwi dawkę można zwiększyć o 40-80 mg do ogólnej dawki 160-200 mg dziennie w 1-2 dawkach. Max. dawka dobowa wynosi 320 mg.

Bezwzględnie przeciwwskazany w ciąży i w okresie karmienia piersią, leczeniem z wyboru jest insulinoterapia.

60 sztuk tabletek w kartoniku

A10BB

Nadwrażliwość na lek i inne pochodne sulfonylomocznika. Ciąża i okres karmienia. Ciężka niewydolność nerek i wątroby. Cukrzyca powikłana (z ketonurią i kwasicą), stany przedśpiączkowe, śpiączka cukrzycowa.

Do najczęstszych i najistotniejszych należą interakcje z lekami nasilającymi efekt hipoglikemizujący. Należą do nich: mikonazol i inne imidazolowe leki przeciwgrzybicze, niesteroidowe leki przeciwzapalne (w tym kwas acetylosalicylowy), sulfonamidy o działaniu przeciwbakteryjnym, doustne leki przeciwzakrzepowe, inhibitory MAO, b-adrenolityki, antagoniści wapnia, fibraty, leki blokujące receptory H2, inhibitory konwertazy angiotensyny, hormony anaboliczne, leki stosowane w leczeniu dny (allopurinol, sulfinpyrazon), tuberkulostatyki, tetracykliny, etanol. Z etanolem może również dawać reakcję nietolerancji (typu disulfiramu). Przeciwstawnie, tj. hiperglikemizująco, osłabiając działanie preparatu, działają: kortykosteroidy, tiazydowe leki moczopędne, doustne środki antykoncepcyjne, acetazolamid, asparaginaza, sympatykomimetyki, pochodne fenotiazyny, fenytoina, pochodne kwasu nikotynowego, hormony tarczycy, kortykotropina. Oktreotyd, zależnie od dawki, może powodować hiper- lub hipoglikemię. Barbiturany przedłużają działanie leku. Gliklazyd wydłuża czas działania leków nasennych i uspokajających oraz zwiększa toksyczność neuroleptyków.

U pacjentów z niewydolnością nerek, niewydolnością wątroby oraz u osób w podeszłym wieku należy wziąć pod uwagę konieczność zmniejszenia dawek.