HALOPERIDOLUM

Zaburzenia nerwowe od lekkich stanów niepokoju i lęku oraz zagubienia pojawiających się dość powszechnie; lżejszych form psychoz i urojeń do poważnych długotrwałych zaburzeń psychicznych, leczonych w zakładach zamkniętych. Schizofrenia, psychozy, stany maniakalne, mogą pojawić się również na tle zaawansowanego wieku pacjenta.

Haloperidol blokuje przewodzenie impulsów nerwowych, które w chorobach psychicznych jest zaburzone. Haloperidol działa w bardzo małych dawkach, a jego działanie nie wywołuje efektu zmęczenia, typowego dla innych leków z tej grupy terapeutycznej. Lek wzmacnia działanie preparatów przeciwbólowych oraz wstrzymuje nudności, powstałe np. po terapii promiennej.

substancja czynna - haloperidol

* psychozy schizofreniczne
* stany maniakalne
* psychozy egzogenne (np. majaczenia alkoholowe)
* pobudzenie psychoruchowe
* organiczne zaburzenia osobowości wieku podeszłego
* zespół Gillesa de la Tourette'a
* kurczowy kręcz karku
* tiki

Leku nie należy podawać, gdy nastąpiło przedawkowanie środków nasennych lub alkoholu. Leku nie wolno stosować pacjentom cierpiącym na chorobę Parkinsona. Osoby leczone na epilepsję lub cierpiące na słabość i sztywność mięśni, depresję oraz nadczynność tarczycy powinny powiadomić o tym lekarza przed rozpoczęciem kuracji haloperidolem.
Lek upośledza sprawność psychofizyczną, dlatego też nie wolno prowadzić pojazdów mechanicznych ani wykonywać czynności precyzyjnych w trakcie stosowania preparatu.
Oczekiwany skutek leczenia może ulec zmianie, jeśli Haloperidol stosuje się jednocześnie z innymi lekami. Należy zapytać lekarza o możliwość stosowania innych leków w trakcie kuracji preparatem.

Działania uboczne występują rzadko, jeśli dawka nie przekracza 3 mg dziennie.

1/100
- Bóle i zawroty głowy, depresja i zmęczenie.
- Sztywność mięśni, nagłe niezależne od woli drżenia mięśni, szczególnie mięśni twarzy, które to drżenia powracają w równych odstępach czasu.

1/1000
- Zwiększone wydzielanie gruczołów potowych i ślinowych, brak apetytu, zmiana wagi ciała.
- Bezsenność.
- Przyspieszone bicie serca, spadek ciśnienia krwi.
- Napady epilepsji u pacjentów cierpiących na padaczkę.
- Niepokój, nadmierna aktywność, uczucie zagubienia, uczucie słabości psychicznej i fizycznej.
- Mdłości, wymioty, obstrukcja, suchość błon śluzowych jamy ustnej, dlatego dokładna higiena zębów jest nieodzowna.
- Powiększenie piersi, wydzielanie się mleka z gruczołów mlecznych, zaburzenia w miesiączkowaniu.
- Zaburzenia wzrokowe, widzenie za mgłą.
- Bezmocz.

<1/1000
- Zmiany w obrazie krwi.
- Zmiany zabarwienia skóry oraz białek oczu, jako objaw żółtaczki.
- Reakcje alergiczne w postaci wysypki zaczerwienienia i świądu skóry, napadów astmy.
- Gorączka z utratą świadomości i sztywnością mięśni.
- Nieregularna praca serca, niski poziom cukru we krwi.

Na ogół działań niepożądanych można uniknąć przez właściwe ustawienie dawki leku podczas terapii.
Nie wolno jednak samowolnie zmieniać dawki przepisanej przez lekarza.

Dawkę ustala lekarz. Zazwyczaj dawka dla pacjentów dorosłych z łagodnymi zaburzeniami psychicznymi wynosi 0,5-2 mg dziennie. Pacjenci w zaawansowanym wieku mają na ogół mniejsze dawki 0,3-0,5 mg dziennie w formie płynu. W poważnych chorobach psychicznych dawka wynosi średnio 1-4 mg dziennie.

Lek stanowi ryzyko dla płodu. Nie wolno zażywać Haloperidolu w czasie ciąży.
Preparat przenika do mleka matki. Zamiar stosowania leku podczas karmienia piersią należy omówić z lekarzem.

iniekcje 5 mg/ml a 5 ampułek po 1 ml; iniekcje 10 mg/ml a 1 ampułka po 1 ml; tabletki 1,5 mg a 50 szt; iniekcje 5 mg/ml a 5 ampułek po 10 ml; krople 2 mg/ml a 10 ml (G. Richter, Węgry); iniekcje 5 mg/ml a 10 ampułek po 1 ml, a 50 ampułek po 1 ml; krople 2

N05AD