Zapobieganie zakrzepom krwi, gdy ryzyko ich powstania jest zwiększone, np. po operacjach chirurgicznych, w zawale serca. Heparynę stosuje się również w leczeniu zakrzepów krwi w kończynach dolnych i płucach w zatorach tętnic. Stosowanie heparyny daje również dobre wyniki w leczeniu odmrożeń i oparzeń.

Heparyna jest substancją występującą naturalnie w organizmie. Heparyna powstrzymuje procesy krzepnięcia krwi. Jej maksymalne działanie po wstrzyknięciu następuje po 2-4 godzinach.

substancja czynna - heparin sodium

Leku nie wolno podawać w uczuleniu na heparynę, w chorobie wrzodowej żołądka, w bakteryjnym zapaleniu wsierdzia, w złośliwych nowotworach z tendencją do krwawień, w zmniejszonej krzepliwości krwi. Leku nie wolno podawać również w uszkodzeniach oraz operacjach na centralnym systemie nerwowym, zwłaszcza w zabiegach na oczach i uszach. Pacjenci cierpiący na gruęlicę, cukrzycę, zaburzoną funkcję nerek lub wątroby, a także poważne i złośliwe nadciśnienie krwi powinni powiadomić o tym lekarza przed rozpoczęciem kuracji heparyną.
Oczekiwany skutek leczenia może ulec zmianie, jeśli heparynę stosuje się jednocześnie z innymi lekami. Leki zmniejszające krzepliwość krwi, jak na przykład kwas acetylosalicylowy, oraz pochodne kumaryny nie powinny być stosowane łącznie z preparatem. Leczenie heparyną w dużych dawkach oznacza ryzyko powstawania krwawień, dlatego niezbędne jest regularne kontrolowanie czasu krzepnięcia krwi u leczonych pacjentów.

Działania uboczne w formie krwawień występują u około 10% pacjentów.

>1/100
- Krwawienia.
- Spadek liczby płytek krwi.
- Zmiany w funkcjach wątroby.

<1/1000
- Reakcje alergiczne, wstrząs alergiczny.
- Zaburzenia w funkcji kory nadnerczy.
- Zgąbczenie kości.
- Wypadanie włosów.

Dawkę ustala lekarz dostosowując ją do potrzeb pacjenta oraz rodzaju schorzenia. Zastrzyki wykonuje wyłącznie służba zdrowia, która udziela bliższych informacji o leku.

Ograniczone doświadczenia ze stosowaniem leku w okresie ciąży, należy zatem zasięgnąć opinii lekarza w razie zamiaru stosowania heparyny podczas ciąży.
Heparyna nie przenika do mleka matki.

iniekcje 1000 j.m./ml a 1 fiolka po 10 ml; iniekcje 5000 j.m./ml a 1 fiolka po 10 ml, a jedna fiolka po 1 ml, a 1 fiolka po 5 ml; iniekcje 10000 j.m./ml a 1 fiolka po 10 ml; iniekcje 2500 j.m./ml a 1 fiolka po 1 ml.