Preparat złożony: tiamina, pirydoksyna i cyjanokobalamina- witaminy, które muszą być dostarczone z zewnątrz, oraz lidokaina.

Tiamina ulega fosforylacji do pirofosforanu i trifosforanu, substancji biologicznie aktywnych, fizjologicznie aktywny pirofosforan tiaminy jako kokarboksylaza bierze udział w metabolizmie węglowodanów. Szczególną rolę odgrywa dekarboksylacja ketokwasów, których stężenie zwiększa się w stanach niedoboru tiaminy. Brak tiaminy prowadzi do zapalenia wielonerwowego (choroba beri-beri): neuropatia obwodowa (symetryczne parestezje paluchów, uczucie pieczenia stóp, skurcze mięśni łydek i bóle nóg), zmiany mózgowe (zapalenie mózgu i rdzenia, zespół Korsakowa), zmiany sercowo-naczyniowe (choroba mięśnia sercowego) i zmiany w obrębie przewodu pokarmowego. Rola fizjologiczna pirydoksyny (wit. B6) polega na udziale w przekształceniach aminokwasów, w reakcjach transaminacji, oraz w dekarboksylacji aminokwasów w powstawaniu amin biogennych. Szczególnie ważną rolę pirydoksyna odgrywa w powstawaniu serotoniny (przy braku wit. B6 duża liczba metabolitów tryptofanu jest wydalana z moczem).

Fizjologicznie, także przemiana metioniny do cysteiny zależy od tej witaminy. Cyjanokobalamina (wit. B12) pełni fizjologiczną funkcję w hemopoezie i w funkcjonowaniu układu nerwowego, katalizuje biologiczną syntezę kwasów nukleinowych. Brak wit. B12 powoduje nieodwracalne zmiany w neuronach, Wrażliwość na brak witaminy szpiku kostnego i śluzówki przewodu pokarmowego wiąże się z szybką odnową komórek tych układów. Jednym z pierwszych objawów niedoboru jest anemia megaloblastyczna. Lidokaina hamuje powstawanie impulsu nerwowego i jego przewodzenie. Miejscem działania jest błona komórkowa neuronu. Podana w okolicę szybko blokuje przewodzenie nerwowe a więc znosi ból, działa silnie i długo.

Witaminy B, tiamina i pirydoksyna wchłaniają się dobrze po podaniu domięśniowym. Przenikają do większości tkanek i przedostają się do mleka matki. Są metabolizowane w ustroju i wydalane przez nerki.

Cyjanokobalamina po podaniu domięśniowym przedostaje się do osocza i przenoszona jest do tkanek, szczególnie do wątroby. Wydzielana jest z żółcią, gdzie dostaje się do krążenia jelitowo-wątrobowego.

1 ampułka (2 ml) zawiera 100 mg chlorowodorku tiaminy, 100 mg chlorowodorku pirydoksyny, 1 mg cyjanokobalaminy i 20 mg chlorowodorku lignokainy.

* Schorzenia układu nerwowego o różnej genezie,
* zapalenia nerwów,
* neuralgie,
* polineuropatie (cukrzycowe, alkoholowe),
* mialgie,
* zespoły korzonkowe,
* pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego,
* półpasiec,
* porażenie nerwu twarzowego
* jako środek wzmacniający.

Lek podaje sie domięśniowo, głęboko.

Reakcje nadwrażliwości: niewydolność oddechu, wstrząs, obrzęk naczyniowy (forma ciężka) lub świąd, wysypka, pokrzywka (forma łagodna); zawroty głowy, nudności, zwolnienie tętna, arytmia, drętwienia i skurcze mięśniowe (przy omyłkowym, dożylnym podaniu leku).

W ciężkich przypadkach: codziennie 2 ml, kiedy minie ostra faza lub przypadek nie należy do ciężkich: 2 ml 2-3x/tyg.

Nie stosować w okresie ciąży i laktacji.

5 ampułek po 2 ml

* Nadwrażliwość na składniki preparatu.
* Zaburzenia przewodnictwa w mięśniu sercowym.
* Ostra niewydolność serca.
* Nie powinien być stosowany u noworodków (ze względu na obecność alkoholu benzylowego).
* Nie podawać dożylnie.

W roztworach zawierających siarkę dochodzi do rozkładu tiaminy i wówczas może dojść do inaktywacji innych witamin. Dawki lecznicze pirydoksyny mogą osłabiać działanie L-dopa. Możliwe są interakcje z izoniazydem, D-penicylaminą i cykloseryną. Opisano interakcje z sulfonamidami. Lignokaina może nasilać działanie kardiotoksyczne równocześnie podanej adrenaliny lub noradrenaliny.

Przedawkowanie może nastąpić przy dożylnym podaniu leku przez pomyłkę. Objawy: zawroty głowy, nudności, zwolnienie tętna, arytmia, drętwienia i skurcze mięśniowe.