Preparat złożony: tiamina, pirydoksyna i cyjanokobalamina- witaminy, które muszą być dostarczone z zewnątrz, oraz lidokaina.
Tiamina ulega fosforylacji do pirofosforanu i trifosforanu, substancji biologicznie aktywnych, fizjologicznie aktywny pirofosforan tiaminy jako kokarboksylaza bierze udział w metabolizmie węglowodanów. Szczególną rolę odgrywa dekarboksylacja ketokwasów, których stężenie zwiększa się w stanach niedoboru tiaminy. Brak tiaminy prowadzi do zapalenia wielonerwowego (choroba beri-beri): neuropatia obwodowa (symetryczne parestezje paluchów, uczucie pieczenia stóp, skurcze mięśni łydek i bóle nóg), zmiany mózgowe (zapalenie mózgu i rdzenia, zespół Korsakowa), zmiany sercowo-naczyniowe (choroba mięśnia sercowego) i zmiany w obrębie przewodu pokarmowego. Rola fizjologiczna pirydoksyny (wit. B6) polega na udziale w przekształceniach aminokwasów, w reakcjach transaminacji, oraz w dekarboksylacji aminokwasów w powstawaniu amin biogennych. Szczególnie ważną rolę pirydoksyna odgrywa w powstawaniu serotoniny (przy braku wit. B6 duża liczba metabolitów tryptofanu jest wydalana z moczem).
Fizjologicznie, także przemiana metioniny do cysteiny zależy od tej witaminy. Cyjanokobalamina (wit. B12) pełni fizjologiczną funkcję w hemopoezie i w funkcjonowaniu układu nerwowego, katalizuje biologiczną syntezę kwasów nukleinowych. Brak wit. B12 powoduje nieodwracalne zmiany w neuronach, Wrażliwość na brak witaminy szpiku kostnego i śluzówki przewodu pokarmowego wiąże się z szybką odnową komórek tych układów. Jednym z pierwszych objawów niedoboru jest anemia megaloblastyczna. Lidokaina hamuje powstawanie impulsu nerwowego i jego przewodzenie. Miejscem działania jest błona komórkowa neuronu. Podana w okolicę szybko blokuje przewodzenie nerwowe a więc znosi ból, działa silnie i długo.
Witaminy B, tiamina i pirydoksyna wchłaniają się dobrze po podaniu domięśniowym. Przenikają do większości tkanek i przedostają się do mleka matki. Są metabolizowane w ustroju i wydalane przez nerki.
Cyjanokobalamina po podaniu domięśniowym przedostaje się do osocza i przenoszona jest do tkanek, szczególnie do wątroby. Wydzielana jest z żółcią, gdzie dostaje się do krążenia jelitowo-wątrobowego.